Vlassis Caniaris
Βλάσης Κανιάρης
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Από το 1946 ως το 1950 σπουδάζει ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ενώ παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη. Το 1950 εγκαταλείπει τις ιατρικές του σπουδές για να φοιτήσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητές τους Γιάννη Μόραλη, Γιάννη Παππά, Ουμβέρτο Αργυρό και Πάνο Σαραφιανό. Το 1956 πηγαίνει στη Ρώμη για να σπουδάσει σκηνογραφία στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Τον Μάη του 1958 πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα, στη γκαλερί Ζυγός, με αφηρημένα έργα. Στις αρχές του 1959 ξεκινά τη σειρά των Τοίχων, μια προσπάθεια αποτύπωσης πάνω στο τελάρο της αίσθησης των τοίχων της κατοχικής Αθήνας. Η αντιμετώπιση του προβλήματος του χώρου σε σχέση με τη ζωγραφική επιφάνεια τον οδηγεί σταδιακά στην κατάργηση του τελάρου. Τη δουλειά αυτή, επίτοιχες κατασκευές από γυψωμένο χαρτί πάνω σε δικτυωτό πλέγμα, παρουσιάζει την επόμενη χρονιά στη γκαλερί La Tartaruga της Ρώμης. Το 1960 εγκαθίσταται στο Παρίσι.
Το 1964 στο πλαίσιο της Μπιενάλε της Βενετίας συμμετέχει μαζί με τον Δανιήλ και τον Νίκο Κεσσανλή στην έκθεση Τρεις Προτάσεις για μια νέα ελληνική γλυπτική που οργάνωσε ο Πιέρ Ρεστανύ στο Θέατρο La Fenice. Τα επόμενα δύο χρόνια ξεκινά να κατασκευάζει μακέτες, μικρότερα σε όγκο αντικείμενα φτιαγμένα από φύλλα χαλκού, συρματοπλέγματα, κουρέλια, καθρέφτες, στερεωμένα σε γύψινες φόρμες ή επιφάνειες. Το 1967 επιστρέφει στην Αθήνα. Τον Μάιο του 1969, κατά την περίοδο της δικτατορίας παρουσιάζει τους Γύψους στην Νέα Γκαλερί της Αθήνας. Τον Αύγουστο αναγκάζεται να επιστρέψει ξανά στο Παρίσι. Από τα μέσα του 1971, αρχίζει στο Παρίσι μια νέα σειρά έργων με γενικό τίτλο Μετανάστες για την ολοκλήρωση της οποίας παίρνει την υποτροφία D.A.A.D. και ζει στο Δ. Βερολίνο για σχεδόν δύο χρόνια (1973-75). Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί τις χαρακτηριστικές ανθρωπόμορφες κατασκευές της σειράς Μετανάστες και στην επόμενη φάση της δουλειάς του για να σχολιάσει τη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα (Hélas-Hellas,1980, Βορράς-Νότος 1988, κ.ά.). Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1976 εκλέγεται καθηγητής στην έδρα ζωγραφικής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις διεθνώς (Μπιενάλε Σαν Μαρίνο, 1963, Μπιενάλε Σάο Πάολο, 1965, Ντοκουμέντα, Κάσελ, 1977, Ευρωπάλια, Βρυξέλες, 1982, Μπιενάλε Βενετίας, 1988, Βλάσης Κανιάρης: Αναδρομική, Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα, 1999, Βλάσης Κανιάρης: "Γενέθλιον", Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα, 2008 κ.α.). Πέθανε στην Αθήνα το 2011.